مرصاد

مبادا فکر کنی دلتنگ شدم یا نگرانت هستم،

فقط میگویم که گفته باشم،

بیرون رفتنی به جای لج کردن با خودت اول آن پیراهن سورمه ایت را بپوش،

همان که من توی جیب هایش پنهان شدم و عطر تنم توی تار و پودش گره خورده...

بعد آن شالگردن که برایت بافتم را بنداز دور گردنت،

اصلا هم به روی خودت نیاور که یکی رو بافتم

یک بوسه کاشتم و بعد یکی زیر...

بعد پوتین هایت را پا کن،

یادت هم نیفتد که چقدر به تو و سایز پایت خندیدم...

قدم بزن روی برف ها،به گلوله برفی هایی که آن دختر به سمت معشوقه اش پرت میکرد هم توجه نکن...

اصلا هم عین خیالت نباشد که صدای خنده های دو نفر زیر همین برف ها دفن شده....

دستانت را محکم دور لیوان شیرکاکائو داغ گره کن،

شالگردنت را محکمتر بپیچ و اصلا هم یادت نیفتد که تاوان غرورت را 

دستهای سردم دارد پس میدهد...

♦️استادى از شاگردانش پرسید: «چرا ما وقتى عصبانى هستیم داد می‌زنیم؟ چرا مردم هنگامى که خشمگین هستند صدایشان را بلند می‌کنند و سر هم داد می‌کشند؟»

شاگردان فکرى کردند و یکى از آن‌ها گفت: «چون در آن لحظه، آرامش و خونسردی‌مان را از دست می‌دهیم.»

استاد پرسید: «این که آرامشمان را از دست می‌دهیم درست است امّا چرا با وجودى که طرف مقابل کنارمان قرار دارد، داد می‌زنیم؟ آیا نمی‌توان با صداى ملایم صحبت کرد؟ چرا هنگامى که خشمگین هستیم داد می‌زنیم؟»

شاگردان هر کدام جواب‌هایى دادند امّا پاسخ‌هاى هیچکدام استاد را راضى نکرد. سرانجام او چنین توضیح داد: «هنگامى که دو نفر از دست یکدیگر عصبانى هستند، قلب‌هایشان از یکدیگر فاصله می‌گیرد. آن‌ها براى این که فاصله را جبران کنند مجبورند که داد بزنند. هر چه میزان عصبانیت و خشم بیشتر باشد، این فاصله بیشتر است و آن‌ها باید صدایشان را بلندتر کنند.»

سپس استاد پرسید: «هنگامى که دو نفر عاشق همدیگر باشند چه اتفاقى می‌افتد؟ آنها سر هم داد نمی‌زنند بلکه خیلى به آرامى با هم صحبت می‌کنند. چرا؟ چون قلب‌هایشان خیلى به هم نزدیک است. فاصله قلب‌هاشان بسیار کم است.»

استاد ادامه داد: «هنگامى که عشقشان به یکدیگر بیشتر شد، چه اتفاقى می‌افتد؟ آنها حتى حرف معمولى هم با هم نمی‌زنند و فقط در گوش هم نجوا می‌کنند و عشقشان باز هم به یکدیگر بیشتر می‌شود. سرانجام، حتى از نجوا کردن هم بی‌نیاز می‌شوند و فقط به یکدیگر نگاه می‌کنند. این هنگامى است که دیگر هیچ فاصله‌اى بین قلب‌هاى آن‌ها باقى نمانده باشد.»

می‌گفت هروقت غصه‌ای دارید، بروید حمام و آن‌ها را بشویید‌ وقتی آب از سر و رویتان سرازیر می‌شود، اگر درست نگاه کنید غم و غصه‌ها را می‌بینید که با آب شسته شده و می‌رود. هرچه غصه زیادتر باشد رنگ آب سیاه‌تر است.رنگ آب غصه‌های او ب بنفش می‌زد. آب سیاه و سیاه‌تر میشد، غصه‌های او اما تمام نمی‌شد.

نمی‌دانست چرا یکباره همه را به یاد می‌آورد. انگار هنگامی که می خواهیم جایی را ترک کنیم، همه‌ی کسانی که در آنجا می‌شناختیم به یادمان می‌آیند.

.

گفت: زندگی مثل یک استکان چای است. به ندرت پیش می‌آید که هم رنگش درست باشد، هم طعمش و هم داغیش. اما هیچ لذتی با آن برابر نیست.

📝

از انسان بودنم شرم دارم ! گاهی 

می خواهم انسان نباشم گوسفندی باشم پا روی یونجه ها بگذارم 

اما دلی را دفن نکنم 

گرگی باشم گوسفندها را بدرم اما

بدانم از روی ذات است 

نه هوس

خفاشی باشم که شبها گردش کنم با

چشمهای کور

اما خوابی را پر پر نکنم 

کلاغی باشم که قار قار کنم اما

پرهایم را رنگ نکنم که دلی را با دروغ بدست بیاورم .

دکتر علی شریعتی

اون لبخندی که 

برای پنهان کردن دردت میزنی،

لبخند خداست به بنده اش

اون لبخندی هم که پشتش خدا باشه 

تمام مشکلاتو حل میکنه ...

سعی کرده ام همه را دوست بدارم

همه دوست داشتنی اند، هرچند خود نمی دانند

سعی کرده ام به همه بگویم تو

چون احساس شیرین نزدیک بودن می دهد

سعی کرده ام به چشمها خیره نشوم

چشم هر کسی رازی دارد که پنهان کرده است

سعی کرده ام لبخندی داشته باشم

شاید کسی ببیند و کمی دلش باز شود.

سعی کرده ام به گل های پارک کنار خانه مان سلام کنم

گلها همیشه به دنبال نگاه های عابران سرگردان اند.

سعی کرده ام احساس زنی را که سر چهار راهی گل می فروخت بفهمم

شاید شمارش ثانیه های چراغ قرمز طولانی تر شود.

سعی کرده ام دوست بدارم

چون دوست داشتن ساده است.

ساده باشیم پس ...

سلام خدایا

نت زمین قطع شده است

گفتم اینبار را من برایت بنویسم ،

خدایا رمز واى ‌فای آسمان چند است

نت آسمان قوى است

یا آنجا هم فیلتر کردند ؟!

مِلاک عشق در آسمان چیست

راستش اینجا که کسى مدت ‌هاست

دیگر کسى را دوست ندارد

فقط لایک می‌کنیم و لایک می‌کنیم

اینجا دیگر کسى نازت را نمیخرد

یک ثانیه‌ نباشى یا پست نگذاری

لفت می‌دهند یا بلاکت مى کنند !!

برعکس...

 دستهایم ...

دلم ...

خیلی پر است ...

‌دلم شکست ...

از کسی شکست ؟

که فکر میکردم همه ی دنیامه ...

ولی فهمیدم ؟

به دنیا هیچ اعتمادی نیست

میتوانی با نگاهی

دردلم غوغا کنی 

 باز این آرام عاشق پیشه 

را رسوا کنی 

میتوانی یک نفس

باران شوی بر خاک دل 

تا که سامانم شوی

 باز این دلم احیاکنی